Het fantastische lot van het ondershirt

Als ondergoed in het algemeen al bestaat sinds de oudheid, verschenen linnen of katoenen onderhemden in Europa in de Middeleeuwen, met als belangrijkste missie het beschermen van de huid tegen onaangename wrijving als gevolg van de achterkant van de kleding. Mannen dragen ze met een lange onderbroek, vrouwen met onderrokken. Ze dienen ook als thermische isolatie en als bacteriologische barrière en worden snel populair. In katoen, zijde, flanel, wol... het ondershirt met lange mouwen overspant de eeuwen in verschillende vormen: overhemd, volledige jumpsuit of heerlijk rompertje zonder voeten, laag uitgesneden Henley met knoopkraag... Onafscheidelijk van de cowboy in de vroege ochtend , voordat hij zijn stetson aantrekt en zijn twee hengstveulens aan zijn riem, zoals Charles Bronson of Steve McQueen, van Engeland en zijn roeiwedstrijden, harige mannen als watersporters... het ondershirt is aan het einde van de 19e eeuw een tweede huid die we gaan niet meer op pad en dat gaat zelfs zo ver, in een uitbarsting van vrijgevigheid, dat vrouwen uit hun korsetten worden bevrijd. In 1904, en om definitief het gezelschap te krijgen van alleenstaande mannen, die de draad en de naald niet kenden, verliet de Henley zijn knopen om het ondershirt te worden dat we vandaag de dag kennen en dat, met ronde hals, over het hoofd wordt gedragen.

Van technologische vooruitgang tot de zoektocht naar gemak: het ondershirt krimpt soms zijn lange mouwen of verwijdert ze om een ​​tanktop te worden. Het blijft de functies van ondergoed vervullen: warm houden en voorkomen dat zweet de kleding verlaat. Maar het is nog steeds ondenkbaar om het alleen te dragen.In de jaren twintig nam de Amerikaanse marine het op in de uitrusting van zijn soldaten, die, opgetogen dat ze niet langer met wollen ondergoed te maken hadden, er een klassieker van maakten in hun uitrusting. Het Undershirt heeft alles goed: licht, gemakkelijk te wassen en aan te trekken. Toen de G.I Amerikanen lieten hem het land zien tijdens de Tweede Wereldoorlog, Europa adopteerde hem zonder blikken of blozen. Het wordt op zijn beurt het symbool van een militair verleden en vervolgens van protest als het erom gaat het alleen te dragen en niet langer als ondergoed. Het ondershirt met lange mouwen of korte mouwen werd in de jaren vijftig en zestig op grote schaal gedemocratiseerd door muzen uit alle landen. Het werd al snel zonder shirt gedragen en bracht vervolgens gemakkelijk politieke boodschappen over (Make love Not War) of behoorde tot een sociale, sportieve, culturele, muzikale groep. . De tijd van de stammen was geboren en het Maillot de Corps werd uitgeroepen tot officiële vaandeldrager. Met hem tonen we onze identiteit, onze clan, onze smaak en onze kleuren.

Het ondershirt is een onderkledingstuk dat door de bevrijding van lichamen, gedachten en mode uit de schaduw is gehaald. Het recente traject in het volle licht maakt het tot een essentieel onderdeel van onze garderobe. Met logo of blanco, de snit- en drukprocessen voortdurend opnieuw uitgevonden, met een ronde of V-hals, los of nauwsluitend, voor mannen en vrouwen, vandaag de dag is het op alle rugzakken, op alle reizen, elke dag, van alle leeftijden, van alle stijlen. Zonder er omheen te draaien heeft het Undershirt zijn lot gekozen: dat van een tijdloos, functioneel, iconisch, universeel kledingstuk.